Na regen....

Inderdaad, komt zonneschijn. We worden wakker onder een strakblauwe lucht en de zon schijnt volop. We kunnen zelfs de bergen weer zien.

En dat allemaal na een gezellige avond met nog wat buren in de bar, een paar drankjes en een waardeloze pot voetbal van het Nederlands elftal.

Met het mooie weer had ik wel willen fietsen, maar we wilden juist ook gebruik van het mooie weer maken om de toerist uit hangen. Na het ontbijt en de koffie maken we broodjes en gaan een rondritje doen waarbij we uitgebreid Cannobio gaan bezoeken.

Het elegante Piemontese stadje Cannobio ligt uitgestrekt langs de noordwestelijke oever van het Lago Maggiore, vlak voor de grens met Zwitserland. Dankzij de schoonheid van een middeleeuws historisch centrum en de levendige promenade is het een van de mooiste locaties aan het meer. In het zomerseizoen komen hier veel Duitsers en Hollanders de schoonheid van het stadje aanschouwen.

We rijden dus vanaf onze camping in Baveno, via Mergozzo en Verbania naar Cannobio. Dit is tevens een fotocheniek stadje en we schieten dan ook de nodige foto's van de mooie gevels, doorkijkjes, boulevard en uitstallingen.

Na hier een poosje rondgelopen te hebben vertrekken we richting S. Maria Maggiore. We rijden via wegnummer 631, een werkelijk onvoorstelbaar mooi berggebied in. De weg is net 2 auto's breed, biedt geen parkeergelegenheid en zo paseren we weer diverse mooie kleine en wat grotere watervallen. We komen door mooie dorpjes waarbij je je afvraagt waar die mensen van leven....

Bij Finero kunnen we wel even stoppen. Hier is een klein kerkhofje en een gedenkplek waar een verzetstrijdster is gefusilleerd. Petra laat hier een happystone achter op het bankje.

We rijden verder en komen uiteindelijk bij S. Maria Maggiore. Hier gaan we via wegnummer 337 richting Marsera. Vervolgens via de gele route naar Béura, Vogogna, Cuzzago weer naar Mergozzo.

Van hieruit rijden we op de kaart bovenlangs Lago di Mergozzo weer naar Baveno en zo zijn we ergens rond 15:15 uur weer op de camping. Het zonnetje schijnt nog, maar de eerste wolken dienen zich aan. Een uur later hebben we een stormachtige wind dat al het zand uit de speeltuin doet opwaaien en we, omdat het ook gaat regenen, uiteindelijk de caravan in moeten. We eten dan ook noodgedwongen in de caravan omdat het buiten echt niet lekker meer is met 17 graden en stormachtige wind en regen.

Inmiddels is het droog, de wind gaan liggen en komt de zon weer een beetje door. De weersomslagen hier zijn verbluffend....

Nog 1 kop koffie, mijn blog is klaar voor vandaag, en zo naar de bar om onze Belgische buren te steunen zoals ze dat gisteravond bij ons deden....